100 jaar: Bep Rowold

'B. Rowolt: 1e tenor, viool' vermeldde de ledenlijst van The Red White and Blue Stars die op 17 december 1945 aan de programmaleiding van de AVRO werd verstuurd. Het dansorkest dat Willy Kok kort na de oorlog oprichtte, viel in de smaak bij de omroep en beleefde op 20 januari 1946 zijn radiodebuut. Door onenigheid was de samenwerking echter van korte duur. Kok vertrok en nam de naam The Red White and Blue Stars mee. Het achtergebleven orkest vond in trombonist en arrangeur Pi Scheffer zijn muzikaal leider en vormde vanaf 1 juni 1946 'Het AVRO Dansorkest The Skymasters' met de 33-jarige Bep ROWOLD als lead-altsaxofonist.

Bep (op 29 augustus 1912 als Lambertus Johannes Oltman Rowold in Amsterdam geboren) deed tijdens de oorlog al ruime ervaring op in het orkest van Dick Willebrandts en speelde naast alle saxofoons ook klarinet, viool en mondharmonica. De viool had hij leren kennen via een muzikale uitwisseling met jeugdvriend Ab Struik, met wie hij in zijn jonge jaren de Merrymakers vormde. Maar het was vooral de altsaxofoon waarop hij als lid van The Skymasters en later als ‘playing conductor’ van dit gezelschap excelleerde. Het leiderschap nam Rowold in 1951 over van Pi Scheffer toen die na het voltooien van zijn studie MO Engels een baan als leraar aanvaardde. Na het overlijden van Rowold zei Pi Scheffer over hem: “Ik heb Bep leren kennen als een zeer beminnelijk mens en leren waarderen als een bekwaam musicus. Nadat hij in ’51 de leiding van The Skymasters had overgenomen, zijn we goede vrienden gebleven.”

Terwijl Scheffer The Skymasters min of meer als ‘schoolmeester’ had geleid, ging Rowold als muzikant te werk. Mede door het aantrekken van vooruitstrevende arrangeurs werd de muziek moderner. Rowold legde de nadruk op swing. “Hun repertoire is door en door gezond, verantwoorde arrangementen en actuele songs” schreef muziekblad Tuney Tunes in 1953. De banden met de AVRO werden losser waardoor het mogelijk werd jaarlijks een maand in Duitsland op te treden. Dit leidde ook tot uitzendingen voor de WDR. Voor Philips werden plaatopnamen gemaakt. Toen The Skymasters halverwege de jaren zestig voor de NCRV-microfoon aantraden, moest een andere naam bedacht worden om associaties met de concurrerende omroep te vermijden. Het werd Orkest Roy Bernie, een pseudoniem waarvan de trouwe luisteraar wist dat de bekende bandleider daarachter schuil ging. Zijn saxofoonkwintet werd in dat verband omgedoopt tot Roys Reeds.

In talloze stukken was Bep Rowold te horen als solist. Ook bij het Metropole Orkest was hij in 1967 tweemaal te gast als solist op altsaxofoon. Bovendien deden platenproducers een beroep op hem, zoals bij de eerste plaatopname van de Zangeres Zonder Naam. Zijn veelzijdigheid blijkt uit het feit dat hij ook Ravels Bolero en de Rhapsody in Blue van Gershwin op zijn repertoire had staan. Over zijn spel zei tenorsaxofonist Sander Sprong: “Zijn saxofoon had een geheel eigen kleur en hij sleepte ons altijd mee.”

Nadat bij Bep Rowold lymfeklierkanker was geconstateerd, werd hij in het Diaconessenhuis in Hilversum opgenomen, waar hij onder meer een keeloperatie onderging. Na twee maanden verpleegd te zijn geweest, overleed hij hier op 11 mei 1968. Sander Sprong, die tijdens zijn ziekte het leiderschap had waargenomen zei: “Hij was een geweldige kerel, van wie ik veel heb geleerd. Hij gedroeg zich tegenover ons zeer tactisch, het was heus niet altijd makkelijk om zo’n groot orkest te leiden.”

Bep Rowold werd 55 jaar. Zijn vrouw kwam door het overlijden van haar man in financiële moeilijkheden. Op 1 juni 1968 werd door Nederlandse artiesten een benefietvoorstelling gegeven waarvan de opbrengst ten goede kwam aan de nabestaanden. Aan de avond in het Circustheater in Scheveningen werd onder andere meegewerkt door The Skymasters, Malando en het VARA-dansorkest.

Bronnen
* Cor Gout - Muziek in zwart-wit
* Henk van Gelder - De schnabbeltoer
* Jazz & geïmproviseerde muziek in Nederland / [eindred.: Wim van Eyle]